ΥΜΗΤΤΟΣ
ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΣΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ
Ο Υμηττός είναι μια πολυσύνθετη ιδιοκτησιακή κατάσταση και έχει τις ρίζες της στο μακρινό παρελθόν. Ακόμα και ο πιο δυνατός λύτης αδυνατεί να συνθέσει την εικόνα και να πει καθαρά ποιος έχει το κουμάντο στον Υμηττό. Πολλοί και κανένας ! Γράφει το Δημ. Αρσάκης
Δημόσιοι φορείς, Εκκλησία, υπουργεία, στρατός ακόμη και η φιλοδασική έχουν λόγο για τις μεγαλύτερες εκτάσεις του βουνού, ενώ ακόμα και ιδιώτες αξιώνουν δικαιώματα όπως για παράδειγμα στην Ηλιούπολη, την Αργυρούπολη και τη Γλυφάδα. Οι παράνομες περιφράξεις, οι παράνομες προκάτ παράγκες με τηλεόραση και ηλιακό, έχουν φτιάξει γειτονιές πάνω στο βουνό, με δραστηριότητες ασύμβατες με την έννοια «δασική έκταση» που προστατεύεται με νόμους και Προεδρικά Διατάγματα.
Αντιδράσεις πάντα υπήρχαν . Κανείς έντιμος κάτοικος δεν δεχόταν αυτές τις παρανομίες που «βγάζουν μάτι», πολύ περισσότερο οι δημοτικές αρχές από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα. Για να μη μιλήσουμε για την πικρή ιστορία των κληρονόμων του Νάστου που βρέθηκαν, με τη μέθοδο της καταπάτησης, να διεκδικούν 12.700 στρέμματα από 450 που κατείχαν με τίτλους.
ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ
Από το 1932 άρχισε η οικοπεδοποίηση του Υμηττού ξεκινώντας από την Ηλιούπολη. Τότε ο Νάστος πούλησε πολλά στρέμματα αλλά προσπάθησε να πουλήσει και τα καταπατημένα. Η προσπάθειά του απέτυχε, όταν το 1979 σε μια δικαστική αντιπαράθεση με τον σύλλογο Αστυνομικών βγαίνει η πρώτη απόφαση Εφετείου, η οποία λέει ότι η οικογένεια σφετερίστηκε δημόσια γη που πλέον περνάει στα χέρια του Δημοσίου και θεωρείται περιουσία του. Αυτό δεν εμπόδισε τους κληρονόμους Νάστου να ξεκινήσουν δικαστικούς αγώνες διεκδικώντας εκ νέου τις εκτάσεις. (Πηγή Έθνος 18-7-2007)
ΧΕΡΙΑ ΔΕΜΕΝΑ
Οι δημοτικές αρχές των τριών όμορων δήμων συντονίζονται και ξεκινούν οι δικαστικές μάχες και μπλέκονται στα γρανάζια της γραφειοκρατίας μέχρι και σήμερα. Για οποιαδήποτε δράση πρέπει να πάρουν την άδεια πότε από τη δασική και πότε από τα ανάλογα υπουργεία. Αυτοί οι λόγοι τους οδηγούν να ζητήσουν την απόδοση των εκτάσεων στους Δήμους, ώστε να προασπιστούν τη δημόσια περιουσία και να την αξιοποιήσουν για την αναψυχή του πολίτη. Υποστηρίζουν ότι τα συρματοπλέγματα που περιφράσσουν το βουνό δεν είναι λύση αλλά ούτε και αισθητικά είναι αποδεκτή η κατάσταση.
«Είμαστε με τα χέρια δεμένα, αφού για να προχωρήσουμε π.χ. σε διάνοιξη δρόμων πυρασφάλειας χρειαζόμαστε άδεια από το δασαρχείο, το οποίο ας σημειωθεί δεν έχει και την πιο φιλική συμπεριφορά. Διαφορετικά κινδυνεύουμε να πάμε στο αυτόφωρο ως κοινοί καταπατητές» τονίζει χαρακτηριστικά ο αντιδήμαρχος κ. Βασ. Κρητικός με τον οποίο συμφωνούν όλοι οι συνάδελφοί του των όμορων δήμων που έχουν σύνορα στον Υμηττό.
Υπήρξαν κάποιες απόπειρες αναδάσωσης που, αν και πέτυχαν, δεν ήταν οι πιο κατάλληλες.
Στη περιοχή του Υμηττού που ακουμπάει η Άνω Γλυφάδα υπάρχουν δύο στρατόπεδα, στρατού και αεροπορίας, το ΣΑΚΕΤΑ 1 και 2, υπάρχει η σχολή αξιωματικών νοσηλευτικής, καθώς και άλλες υπηρεσίες του στρατού μέχρι βενζινάδικο και σούπερ μάρκετ που εξυπηρετεί τις ανάγκες τους. Η έκταση που καταλαμβάνει ο στρατός υπολογίζεται γύρω στα 250 στρέμματα, ενώ υπάρχει ακόμα και μια έκταση περίπου 40 στρ. στην οποία βρισκόταν η 350η Πτέρυγα Μάχης, η οποία αποχώρησε από την περιοχή το 2004.
Σημειώνεται ότι όλη η υπόλοιπη έκταση ανήκει στο υπουργείο Γεωργίας.
«Σε καμία περίπτωση η δραστηριότητες αυτές δεν ταιριάζουν σε μια δασική έκταση και με τον ορεινό όγκο του Υμηττού, εννοώ την ύπαρξη πυρομαχικών και βενζινάδικου» τονίζει χαρακτηριστικά ο δήμαρχος Γλυφάδας.
«Μπορεί καμία φωτιά να μην έχει ξεκινήσει από τις δραστηριότητες αυτές, δεν παύει ωστόσο να είναι ασύμβατες», τονίζει και υποστηρίζει ότι εξαιτίας της πολυϊδιοκτησίας ο μόνος που δεν έχει λόγο στο βουνό είναι ο δήμος. «Δεν μπορούμε να βάλουμε μια μπάρα να κλείσουμε την πρόσβαση στο βουνό με αποτέλεσμα διάφοροι ασυνείδητοι να επιβαρύνουν τις εκτάσεις. Να σας τονίσω κάτι απλό: Για να προχωρήσουμε σε μια γεώτρηση, πρέπει να πάρουμε άδεια ακόμη και από τη φιλοδασική, για να κάνουμε αποψιλώσεις άδεια από το δασαρχείο και ούτω καθεξής»
Τα συμπεράσματα δικά σας !
Αφήστε μια απάντηση